Onlangs heeft het Hof Arnhem-Leeuwarden een interessante uitspraak gedaan die de toepassing van de fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting nog verder kan oprekken.

Als gevolg van jurisprudentie van het Hof van Justitie van de EU is Nederland al verplicht om in EU-situaties toe te staan dat de Nederlandse entiteiten in een structuur een fiscale eenheid kunnen vormen ondanks dat een EU-entiteit als moeder of tussenhoudster fungeert. De Nederlandse wet maakte dit eerst niet mogelijk, omdat als eis werd gesteld dat de Nederlandse entiteiten een rechtstreekse aandeelhoudersband moesten hebben. In deze recente casus komt de vraag naar voren of de fiscale eenheid nog verder moet worden verruimd voor niet-EU situaties.

In de recente uitspraak werden meerdere Nederlandse entiteiten indirect gehouden door een Israëlische tophoudster. In het belastingverdrag tussen Nederland en Israël zit een non-discriminatiebepaling, waarin is bepaald dat de grensoverschrijdende situatie niet zwaarder mag worden belast dan de nationale situatie. Op grond van deze bepaling heeft belanghebbende een fiscale eenheid aangevraagd tussen de Nederlandse entiteiten.

Het hof komt tot het oordeel dat op basis van deze non-discriminatiebepaling een fiscale eenheid tussen de Nederlandse entiteiten mogelijk moet zijn. Het hof vindt daarbij aansluiting bij het besluit van de staatssecretaris van Financiën van 16 december 2014, nr. BLKB2014/2137M, dat ziet op de EU-situaties.

Wij verwachten dat de staatssecretaris in cassatie zal gaan bij de Hoge Raad tegen deze uitspraak. Het zal afwachten zijn of de Hoge Raad de beslissing van het hof zal volgen. Indien de Hoge Raad de beslissing van het hof volgt, dan zullen de zogenoemde Papillon- of zusjes-fiscale eenheden beschikbaar worden met alle landen waarin een dergelijke non-discriminatiebepaling in het belastingverdrag is opgenomen.

Mocht u naar aanleiding hiervan vragen hebben of willen vernemen of een fiscale eenheid in uw situatie mogelijk is, neem dan vooral contact met ons op.